yalnızlık senfonisi...

Anladım sonu yok yalnızlığın

Hergün çoğalacak

Her zaman böyle miydi bilmiyorum

Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak

Alışır her insan, alışır zamanla kırılıp incinmeye

Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp yeniden ayağa kalkmak

Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte

Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette

Bekliyorum

Bekliyorum

Bekliyorum...

Hadi gelin üstüme korkmuyorum

Bulutlar yüklü ha yağdı ha yağacak üstümüze hasret

Yokluğunla ben başbaşayız,

........Nihayet.......